Jaka rehabilitacja po złamaniu nadgarstka?

Jaka rehabilitacja po złamaniu nadgarstka? Nadgarstek, to jeden spośród bardziej złożonych stawów w ludzkim organizmie. Składa się z ośmiu kości: haczykowatej, główkowatej, czworobocznej mniejszej, czworobocznej większej, grochowatej, trójgraniastej, księżycowatej, jak i łódeczkowatej. W nadgarstku, jak również dookoła niego ulokowanych jest kilka różnych stawów odpowiedzialnych za umożliwianie wykonywania dokładnych ruchów dłonią. Kiedy dojdzie do złamania nadgarstka, pojawiają się dolegliwości bólowe, ograniczenie ruchów, ale także opuchlizna we wskazanym miejscu. Jaki rodzaj rehabilitacji można zastosować po złamaniu nadgarstka? Na to pytanie, postaramy się odpowiedzieć wyczerpująco w poniższym artykule.

Złamanie nadgarstka – postępowanie fizjoterapeutyczne

Postępowanie o charakterze terapeutycznym w tym przypadku, zależne będzie od charakteru danego złamania, to znaczy czy jest ono stabilne, bez przemieszczeń kostnych odłamków, czy niezbędne jest przeprowadzenie stabilizacji wewnętrznej odłamków z uwagi na brak zachowania stabilności.

Złamania stabilne, bez żadnych przemieszczeń leczy się zwykle zachowawczo, z zastosowaniem unieruchomienia gipsowym opatrunkiem. Natomiast w wypadku złamań z przemieszczeniem, niestabilnych niezbędne staje się leczenie o charakterze chirurgicznym, ze stabilizacją wewnętrzną w postaci śrub, albo drutów. Sposób postępowania w obu przypadkach, będzie się od siebie znacznie różnić, niemniej jednak cel jest zawsze taki sam: zachowanie mobilności w zakresie reszty stawów górnej kończyny, jak i możliwości stopniowego odbudowywania ruchomości w nadgarstku w każdym kierunku, czy też poprawienie koordynacji mięśniowo-nerwowej i siły mięśniowej, a także podobna rehabilitacja w Szczecinie po artroskopii.

Złamania leczone zachowawczo – postępowanie terapeutyczne

Proces leczenia powinien rozpocząć się w pierwszej dobie po złamaniu i obejmować na początku:

terapię z zastosowaniem pola magnetycznego o niskiej częstotliwości celem przyspieszania procesów regenerowania się tkanki kostnej,
ćwiczenia ukierunkowane na mobilność złamanego stawu,
ćwiczenia izometryczne, które mają przeciwdziałać zanikom mięśni (ćwiczenia izometryczne bazują na skurczach mięśni, bez zmian w długości mięśni).

Najczęściej stosowanym typem gipsowego unieruchomienia, będzie przedramienny opatrunek, który umożliwia prowadzenie ćwiczeń w obrębie reszty stawów w kończynie górnej. Po tym, jak zostanie uzyskany zrost kostny i usunięte będą wszelkie unieruchomienia, kontynuuje się fizjoterapeutyczne leczenie, które obejmuje:

zabiegi o charakterze fizykalnym: kąpiele wirowe, krioterapię, laseroterapię, ultradźwięki,
terapię indywidualną obejmującą różnorodne metody i techniki fizjoterapeutyczne,
terapię manualną korzystającą z manipulacji i mobilizacji stawowych celem odzyskiwania właściwej ruchomości w stawie,
terapię miękkich tkanek, która korzysta z technik masażu funkcyjnego, masażu głębokiego, masażu poprzecznego ukierunkowanych na poprawienie elastyczności miękkich tkanek, co jest możliwe za sprawą stymulowania krążenia, redukowania powstałych ograniczeń, jak również dzięki przywracaniu właściwych ślizgów w tkankach miękkich,
reedukację ruchowych wzorców, w oparciu chociażby o metodę PNF, która ma za zadanie poprawić jakość ruchu, codzienną funkcjonalność i koordynację mięśniowo-ruchową,
ćwiczenia indywidualne, które poprawiają ruchomość, stabilizację, jak i siłę mięśniową.

Przeprowadzane ćwiczenia wymagać będą stopniowania trudności, co może zostać uzyskane dzięki:

ćwiczeniom w odciążeniu (przykładowo w wodzie) – ćwiczenia z zewnętrznym oporem, oraz ćwiczenia wolne,
ćwiczeniom w zamkniętych kinematycznych łańcuchach, albo w otwartych łańcuchach kinematycznych.

Złamania leczone chirurgicznie – postępowanie fizjoterapeutyczne

Leczenie chirurgiczne złamań, zostało zarezerwowane dla złamań przestawowych, wieloodłamowych, które predysponować mogą do pojawienia się powikłań. W wypadku złamań powstałych w obrębie kości łodeczkowatej, częstość uzyskiwania właściwego kostnego zrostu, wynosi 60-90 procent. Czas gojenia, to średnio 6-12 tygodni, ale w przypadku przemieszczonych złamań, z kostnymi odłamkami czy też złamań związanych z uszkodzeniem księżycowatej kości, ryzyko braku zrostów, istotnie rośnie. Tego rodzaju urazy, leczy się przy wykorzystaniu implantów (zwykle tak zwanych śrub Herberta), które mają zapewniać właściwe ustawienie, oraz docisk kostnych odłamków.
Tak samo sytuacja, będzie wyglądać w przypadku złamań dalszej nasady w kości promieniowej. Złamania z wieloma odłamkami i przemieszczone, wymagają zastosowania stabilizacji wewnętrznej pod postacią śrub i płytki, albo drutów Kirschnera.

Stabilizacja złamania za pomocą drutów, albo śrub ma swoje pozytywne efekty, ponieważ umożliwia wczesne zaczęcie procesu rehabilitacji sportowej (nie będzie niezbędne zewnętrzne unieruchomienie). W przypadku postępowania fizjoterapeutycznego, działania muszą zostać ukierunkowane na:

- mobilizowanie tkanek miękkich,
- mobilizowanie zakresu ruchów,
- opracowanie pooperacyjnych blizn celem uwolnienia zrostów w tkankach miękkich,
- działanie przeciwzapalne, przeciwobrzękowe, jak i przeciwbólowe.