Jeździectwo konne – Hipoterapia: konie służyły ludziom od tysiącleci. Zwierzęta te w starożytnej Grecji były uznawane za symbol zaszczytu, władzy, wstępowania na wyższy szczebel rozwoju. Przez pokolenia wykorzystywaliśmy je zarówno do prac rolnych, jako narzędzia wojny, jako środek lokomocji, jak i woltyżerce dla celów rozrywkowych. Nic więc dziwnego, że w pewnym momencie doszliśmy do wniosku, iż można je wykorzystywać także w medycynie.
Samo jeździectwo konne jest aktualnie bardzo popularnym zarówno sportem, jak i hobby. Coraz więcej osób decyduje się, na naukę jazdę, wolontariaty w stadninach czy też inne formy kontaktu z tymi niewątpliwie ważnymi w historii ludzkości zwierzętami. Konie mają dwojaką naturę, są dla ludzi jednocześnie uosobieniem dzikości, a ich ujeżdżanie jest symbolem władzy. Z drugiej jednak strony, są często postrzegane jako łagodne olbrzymy, towarzyszące ludziom w wielu sferach życia.
W dzisiejszych czasach większość ludzi nie widuje koni na co dzień prawie w ogóle. Bardzo mało kto wsiadł kiedykolwiek na konia, a jeszcze mniej osób na nich jeździło. Jednak jeździectwo konne nie jest wcale skomplikowane ani niebezpieczne, a sama jazda na koniu potrafi być prozdrowotna zarówno dla fizjologii człowieka, jak i jego psychiki. Z połączenia tych dwóch fakt, można wywieść prostą myśl, że jeździectwo konne może być idealnym zajęciem dla bardzo młodych osób z problemami zdrowotnymi.
Hipoterapia, czyli z greckiego dosłownie terapia na koniu, jest to praktykowana od połowy zeszłego stulecia metoda pracy hipoterapeuty w asyście konia z osobą z niepełnosprawnościami fizycznymi i psychicznymi. Sukcesy hipoterapii są obecne przy bardzo wielu schorzeniach, poczynając od korygowania postawy ciała, przez działanie motywacyjne dla psychiki, a na rozwijaniu samodzielności kończąc. Powodów jest o wiele więcej, niemalże nie ma sfery życiowej, w której nie mogłoby pomóc jeździectwo konne.
Szczególnie uwagę wielu osób zwracają pewne sukcesy hipoterapii w pracy z dziećmi ze spektrum autyzmu. Zespół, o którym nadal wiemy niewiele, jest trudny nawet do zdefiniowania, a mimo to możemy pochwalić się pewnymi sukcesami w tym zakresie.
Jakie są zatem metody hipoterapii i dla kogo jest ona przeznaczona?
W pierwszej kolejności należy zaznaczyć, że nie ma określonych wymogów do zaczęcia hipoterapii. Jeździectwo konne pod okiem zarówno hipoterapeuty, jak i po prostu opiekuna konia, nie jest szkodliwe dla organizmu. Mogą na koniach jeździć zarówno osoby w bardzo zaawansowanym wieku, jak i bardzo młode.
W wypadku osób z problemami z poruszaniem się, szczególnie interesująca jest terapia ruchem konia. Jest to dosłownie poddawanie się ruchom konia, pozwolenie mu, by on nas prowadził spokojnym rytmem, przyzwyczajał do siebie i nawiązywał z nami więź. Jest to polecane w przypadku dzieci, które nie mogą się poruszać o własnych nogach. Hipoterapeuta jest zawsze obecny przy tym procesie i jest to spokojne oraz bezpieczne zajęcie.
Jeśli jeździectwo konne kojarzy się komuś z galopem, wielkimi prędkościami i podskakiwaniem w siodle to zapewne najbliżej mu do fizjoterapii na koniu. Pacjent wykonuje różnorakie ćwiczenia pod okiem nie tylko hipoterapeuty, ale i zgodnie z zaleceniami lekarza, dzięki czemu może on stopniowo niwelować swoje problemy zdrowotne. Osoby po tego typu terapiach deklarują wyższe samopoczucie zarówno psychiczne, jak i fizyczne. W czasach, gdy nieustannie siedzimy w pracy, na uczelni i w domu, dbanie o swoją postawę i sprawność stawów jest koniecznością.
Jednym z najbardziej oryginalnych i niezwykłych aspektów hipoterapii jest jej działanie na osoby, które zdradzają objawy socjopatii, bądź niedojrzałości emocjonalnej. Relacja z koniem, czyli żywym stworzeniem, które ma swój charakter, potrzeby i sposób rozumowania, pozwala takim osobom na lepsze poznanie otaczającego ich świata. Takimi osobami zajmuje się psychopedagogiczne jeździectwo konne i woltyżerka. Osoba może dosiąść konia, ale może też iść obok niego, dając się niejako prowadzić, porozumiewać z nim na równi.
O ile samo jeździectwo konne jest bardzo powszechne w każdym kraju i znalezienie odpowiedniej placówki nie stanowi problem, to znalezienie placówki z hipoterapią może nie być łatwe. Należy uzbroić się w cierpliwość i przyjąć z góry, że takie ośrodki będą znajdowały się w większych miastach oraz w specyficznych miejscowościach. Mimo to jest to dziedzina stale rozwijana, kierunki takie jak psychologia oferują specjalizacje, mające na celu przystosować przyszłych psychologów do terapii z użyciem zwierząt.
Posiadając problemy ze stawami, nadmiernym stresem, emocjami, bądź niezrozumieniem innych osób, możemy śmiało skierować swoje kroki w kierunku hipoterapii. Jeździectwo konne to rozwiązanie dobre zarówno dla zdrowia, jak i ducha. W przeciwieństwie do farmakoterapii nie występują powikłania można mieć pewność, że problem nie pogorszy się z sam siebie. Może on natomiast zniknąć albo przynajmniej zostać przytłumiony przez nowo zdobyte doświadczenia oraz techniki radzenia sobie. Szczególnie jeśli do tej pory inne metody terapii nie przyniosły zamierzonych efektów.
